Οι εξελίξεις στη Ferrari
Η αποχώρηση του Λούκα Ντι Μοντετζέμολο από το τιμόνι της Scuderia Ferrari σηματοδοτεί ευθέως την αλλαγή πλεύσης στη στρατηγική ανάπτυξης του cavallino rampante. «End of an era» τη χαρακτήρισε ο λαοφιλής Ιταλός μάνατζερ και, όπως όλα δείχνουν, φαίνεται να έχει απόλυτο δίκιο!ΣΤΑ μέσα του περασμένου μήνα επισημοποιήθηκε αυτό που ήδη διαφαινόταν εδώ και πολύ καιρό: το οριστικό διαζύγιο της Ferrari με τον Λούκα Ντι Μοντετζέμολο, μια ομολογουμένως χαρισματική προσωπικότητα που αδιάλειπτα κρατούσε τα ηνία της διάσημης ιταλικής εταιρείας τα τελευταία 23 χρόνια. Την ίδια στιγμή, θα έλεγε κανείς ότι επισημοποιήθηκε και η μεγάλη κόντρα του εμβληματικού Ιταλού με το σικ παρουσιαστικό, πνευματικού τέκνου του αείμνηστου Έντσο Φεράρι, με τον νυν ισχυρό άνδρα της Fiat Chrysler Automobiles, Σέρτζιο Μαρκιόνε, τον ιθύνοντα νου που σήμερα επιχειρεί από τη θέση του CEO να ξαναχτίσει το οικοδόμημα της πάλαι ποτέ κραταιάς αυτοκινητοβιομηχανίας, πραγματοποιώντας μία από τις μεγαλύτερες συνενώσεις-συνέργειες στο χώρο. Και, αν μη τι άλλο, μια πολυσύνθετη επιχειρηματική κίνηση αυξημένου ρίσκου, όπως τη χαρακτηρίζουν οι ειδικοί, που στην καλύτερη περίπτωση θα αναστήσει οριστικά μια παραπαίουσα οικονομικά -και όχι μόνο- εταιρεία ή, στο χειρότερο για την ίδια σενάριο, θα στείλει οριστικά στα τάρταρα ένα από τα πλέον ιστορικά αυτοκινητικά Group του κόσμου.
Ασφαλώς και κανένας δεν πείστηκε από το μάλλον... χαλαρό κλίμα, τις αναρίθμητες φιλοφρονήσεις, τα αυθόρμητα(;) χαμόγελα ένθεν και ένθεν, τους ουκ ολίγους αστεϊσμούς, και -εν γένει- από την κοινή παρουσία των δύο ανδρών στη συνέντευξη Τύπου, που πραγματοποιήθηκε για συμβολικούς λόγους στο Μαρανέλο, όπου και επισημοποιήθηκε η αποπομπή του Λούκα Ντι Μοντετζέμολο από την ηγεσία της Scuderia. Το επικοινωνιακό αυτό «πανηγύρι» στήθηκε εντέχνως από τους Ιταλούς για τις ανάγκες των μίντια, προκειμένου να πέσει η σκόνη που σηκώθηκε ύστερα από τις καυστικές δηλώσεις των δύο ανδρών στο περιθώριο του Ιταλικού GP της Μόντσα. Πίσω από το εν λόγω «πανηγύρι», οι αντιπαραθέσεις, τα πισώπλατα μαχαιρώματα στο παρασκήνιο αλλά και οι χαώδεις διαφορές των δύο μεγάλων ανδρών στον τρόπο προσέγγισης της νέας πραγματικότητας που διαμορφώνεται μετά τη «γέννηση» του υπερ-Ομίλου της FCA αποδεικνύουν περίτρανα πως οι λόγοι που κρύβονται πίσω από την απομάκρυνση του Λούκα Ντι Μοντετζέμολο έχουν να κάνουν πολύ περισσότερο με το... χρήμα και τις επιδιώξεις όλων όσοι έχουν επενδύσει με κάθε τρόπο στο οικοδόμημα της Fiat Chrysler Automobiles, και λιγότερο με τη δικαιολογημένη απογοήτευση των απανταχού tifosi. Η τελευταία συνδέεται ευθέως με την ομολογουμένως «προβληματική» πορεία της Scuderia στις πίστες του Π.Π. της F1 τα τελευταία πέντε και πλέον χρόνια. ¶λλωστε, κάθε άλλο παρά συμπτωματικό είναι το γεγονός πως η θητεία του Λούκα Ντι Μοντετζέμολο λήγει και τυπικά στις 13 Οκτωβρίου, ημέρα που η μετοχή της FCA «μπαίνει» και επίσημα πλέον προς διαπραγμάτευση στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης!
Στο προσκήνιο
Και έτσι ξαφνικά(;) ο Λούκα Ντι Μοντετζέμολο, o άνθρωπος που έχει ταυτίσει την επαγγελματική του... ύπαρξη με τους «κόκκινους» θητεύοντας σε ποικίλες θέσεις της ιταλικής φίρμας ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του '70, κατέστη εν έτει 2014 ο άνθρωπος στον οποίο χρεώνεται πλήρως η μελανή της πορεία στην F1 τα τελευταία χρόνια. Ναι, μιλάμε για την ίδια προσωπικότητα και, συγχρόνως, για τον ευφυή εκείνο μάνατζερ, που από τις αρχές της δεκαετίας του '90, όταν και ανέλαβε το πηδάλιο της Ferrari, μέχρι και σήμερα κατάφερε να αναδιοργανώσει πλήρως μια μικρή έως τότε εταιρεία σαν τη Ferrari, και ιδιαίτερα τον κλάδο που αφορά τα μοντέλα παραγωγής της, δημιουργώντας με την καθοδήγησή του μια εντυπωσιακή και σίγουρα την πιο πλήρη και ποθητή σήμερα γκάμα υπεραυτοκινήτων. Συγχρόνως, όμως, μιλάμε για τον ενορχηστρωτή μιας προσπάθειας στο πολύχρωμο τσίρκο της F1 που απαριθμεί 8 τίτλους στο Πρωτάθλημα Κατασκευαστών, 6 στο Πρωτάθλημα Οδηγών και 118 στο σύνολο νίκες. Για τον μαέστρο-σύμβολο για τους Ιταλούς -και όχι μόνο-, που κατάφερε να φέρει στην ομάδα τον Μίκαελ Σουμάχερ, έναν από τους καλύτερους πιλότους όλων των εποχών, δημιουργώντας για πολλά χρόνια υπό την καθοδήγηση του Ζαν Τοντ ένα πραγματικό αγωνιστικό... έπος.
Ας είμαστε, όμως, ρεαλιστές. Τουλάχιστον, στο βαθμό που είναι σήμερα ο Σέρτζιο Μαρκιόνε. Κάθε ηγέτης, όσο σημαντικός και επιτυχημένος και αν είναι στο πόστο που υπηρετεί, κρίνεται και αξιολογείται για το «τώρα», και σίγουρα όχι για το «άλλοτε». Και αυτό είναι κάτι για το οποίο ο CEO της FCA έχει απόλυτο δίκιο. Κακά τα ψέματα, η αγωνιστική εικόνα της Ferrari είναι επιεικώς κακή. Και σίγουρα για τους φανατικούς tifosi ντροπιαστική, με δεδομένο το ειδικό βάρος του ονόματος «Ferrari». Ειδικά φέτος. Πόσω μάλλον μετά και την πλέον απογοητευτική επίδοση της ομάδας «εντός έδρας» (βλ. Μόντσα). Φταίνε άραγε οι νέοι κανονισμοί που έπιασαν απροετοίμαστους τους Ιταλούς και τα «ταξιτζίδικα», κατά δηλώσεις του ίδιου του Μοντετζέμολο, φετινά μονοθέσια; Φταίνε οι μηχανικοί, που δεν έκαναν καλά τη δουλειά τους; Η απόδοση της κινητήριας μονάδας, μήπως; Οι αεροδυναμικές επιδόσεις της υβριδικής F14-Τ; Ή μήπως ο ίδιος αγωνιστικός διευθυντής της Scuderia και εν γένει οι επιλογές του Μοντετζέμολο σε επίπεδο διοίκησης εντός των pit;
Για τον Μαρκιόνε, όμως, φαίνεται πως δεν έχει καμία σημασία το «τις πταίει». Πόσω μάλλον από τη στιγμή που το χρήμα ρέει άφθονο και αμφότεροι πιλότοι της Scuderia Ferrari είναι -κατά γενική παραδοχή- οι καλύτεροι του φετινού grid. Για τον μεγάλο άνδρα της FCA, τον άνθρωπο που καλώς ή κακώς είναι εκείνος που αποφασίζει, για λογαριασμό των... επενδυτών, για την επόμενη ημέρα όχι μόνο της ίδιας της Ferrari, αλλά και για έναν υπερατλαντικό πλέον Όμιλο εταιρειών, το ψάρι βρομάει από το κεφάλι. Είναι όμως από μόνες τους ικανές οι, πράγματι, αποτυχημένες επιλογές του Μοντετζέμολο στο αγωνιστικό σκέλος των δραστηριοτήτων της Ferrari ώστε να οδηγήσουν στην συγκεκαλυμμένη, υπό τη μορφή συναινετικού διαζυγίου, καρατόμησή του;
Στο παρασκήνιο
Μάλλον όχι. Οι επιδόσεις του Μοντετζέμολο ως μάνατζερ, όπως αυτές αντικατοπτρίζονται σε εκείνες της ιταλικής εταιρείας στο Π.Π. της F1, δεν αποτελούν παρά την κορυφή του παγόβουνου κάτω από το οποίο κρύβεται μια πολύ μεγαλύτερη αντιπαράθεση ανάμεσα σε δύο άνδρες με -ούτως ή άλλως- διαφορετικές προσεγγίσεις στον τρόπο διοίκησης, διαφορετικές προσωπικές φιλοδοξίες, ακόμα και... γκαρνταρόμπες. Όπως όλα δείχνουν, ο Μοντετζέμολο αποτελούσε ένα σημαντικό εμπόδιο στη νέα πραγματικότητα που διαμορφώνεται με τη δημιουργία της Fiat Chrysler Automobiles και γενικότερα στα μεγαλόπνοα σχέδια του Μαρκιόνε να μετατρέψει τη Ferrari σε έναν κατασκευαστή σπορ αυτοκινήτων πολυτελείας με ετήσια παραγωγή που σε πρώτη φάση θα αγγίξει τις 10.000 μονάδες (από 7.000 που είναι σήμερα). Σε ένα brand name, αν προτιμάτε, που θα μπορεί να ανταγωνιστεί σε όγκο πωλήσεων τη «γερμανική» Lamborghini (η οποία ειρήσθω εν παρόδω θα συμπεριλάβει στις τάξεις της το Urus, ένα πολυτελές SUV επιδόσεων) και, από την άλλη, σε μια μάρκα ικανή να «μεταμοσχεύσει» ανά πάσα στιγμή την υψηλή τεχνολογία της και στα υπόλοιπα μέλη της νεοσυσταθείσας «ομοσπονδίας». Και δη στην Chrysler.
Το όραμα Μαρκιόνε, λοιπόν, θέλει μια «μεγαλύτερη» Ferrari και, την ίδια στιγμή, μια Maserati με παραγωγή 75.000 αυτοκινήτων κάθε χρόνο, αλλά και μια Alfa Romeo με ιδιαίτερη εμπορική απήχηση, πρωτίστως στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού. Είναι σαφές, επομένως, πως η απομάκρυνση του Μοντετζέμολο στέλνει προς όλες τις κατευθύνσεις ένα ξεκάθαρο όσο και ηχηρό μήνυμα: η Ferrari δεν είναι πλέον αυτόνομη και δεν μπορεί να αποφασίσει από μόνη της για το μέλλον και την πορεία της. Ή, πιο απλά, η Scuderia δεν είναι πλέον η εταιρεία one-man show. Πλέον, η Ferrari είναι η μάρκα που, όντας το διαμάντι του νέου ιταλοαμερικανικού Ομίλου, συμπορεύεται χωρίς... αντιρρήσεις με τις νέες εμπορικές του βλέψεις, αποτελώντας την «προστιθέμενη αξία» του. Όχι μόνο σε επίπεδο πρεστίζ, αλλά και σε... χρήμα. Και μάλιστα ζεστό.
Με άλλα λόγια, το διαζύγιο του Λούκα Ντι Μοντετζέμολο με τους «κόκκινους» σημαίνει πως στο εξής (όπως ισχύει ήδη με τη Maserati) η Ferrari δε θα είναι πια στο απυρόβλητο. Ή, για να το πούμε με επιχειρηματικούς όρους, η Scuderia δε θα είναι η εταιρεία κράτος εν κράτει που απλώς θα αντλεί πόρους από το κοινό ταμείο προκειμένου να διαπρέπει στις πίστες παράγοντας συγχρόνως τα πιο «συναρπαστικά οχήματα του πλανήτη». Θα είναι μια καλύτερα οργανωμένη... επιχείρηση, που, με διευρυμένο business plan και με τις διαρκώς αυξανόμενες πωλήσεις της (άρα και με μεγαλύτερα τα έσοδά της), θα συνεισφέρει ακόμα περισσότερο τον οβολό της στη μελλοντική κερδοφορία του Ομίλου, παρέχοντας την ίδια στιγμή και όπου χρειαστεί (βλ. Chrysler!) και την τεχνογνωσία της. Κάτι σαν τη γερμανική Porsche, δηλαδή, που σήμερα αποτελεί για τη VW AG τη μητρική εταιρεία που ελέγχει τις τύχες της από το 2008 και εξής, την κότα με τα χρυσά αυγά!_ Χ. Α.
Κινητήρας Maserati made by Chrysler!
Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού που μόλις πέρασε, οι εργαζόμενοι της αμερικανικής Chrysler, και συγκεκριμένα εκείνοι στο Trenton Engine Complex Chrysler Group, που έχει την έδρα του στα προάστια του Ντιτρόιτ, ξεκίνησαν να κατασκευάζουν το μπλοκ του 3λιτρου V6 twin turbo κινητήρα που φιλοξενείται κάτω από το καπό των Maserati Quattroporte και Ghibli. Και όλα αυτά, υπό την αυστηρή επίβλεψη των μηχανικών της... Ferrari! Όπως πληροφορούμαστε, αφού κατασκευαστούν, τα μπλοκ αποστέλλονται ακτοπλοϊκώς στο Μαρανέλο, εκεί δηλαδή όπου ολοκληρώνεται η «γέννησή» τους, πριν τοποθετηθούν κάτω από το καπό των δύο αυτοκινήτων. Αξίζει να σημειώσουμε πως είναι η πρώτη φορά που η Chrysler «συνεργάζεται» τόσο στενά με τη Maserati (και φυσικά με τη Ferrari, που έχει και το γενικό... πρόσταγμα). Και, όπως όλα δείχνουν, όχι και η τελευταία.
Η συγκεκριμένη είδηση έρχεται να επιβεβαιωθεί από τα πλέον επίσημα χείλη, και συγκεκριμένα από τον Μπράιαν Χάρλοου, ο οποίος από τις αρχές του 2011 μέχρι και σήμερα είναι επικεφαλής στο τμήμα Κατασκευής και Εξέλιξης Κινητήρων της αμερικανικής εταιρείας. Μάλιστα, σε πρόσφατες δηλώσεις του διευκρίνισε πως αυτήν τη στιγμή η Chrysler κατασκευάζει περίπου πενήντα μπλοκ κινητήρων την ημέρα για λογαριασμό της Maserati, ενώ σύντομα η δυναμική της θα αγγίξει τα ογδόντα. «Είναι μια πραγματική ευκαιρία για εμάς να μάθουμε τι σημαίνει να δουλεύει κανείς κατασκευάζοντας κινητήρες υψηλής απόδοσης», είπε ο Χάρλοου, και συμπλήρωσε με νόημα: «Εμείς είμαστε η Chrylser. Σε καμία περίπτωση δε θέλουμε να επηρεάσουμε αρνητικά το image τόσο της Maserati όσο και της Ferrari. Η συνεργασία μας με τους μηχανικούς της Ferrari ήταν καλή, ενώ πολλές πρακτικές και τεχνολογίες στον τομέα της κατασκευής του V6 κινητήρα έχουν ήδη ενσωματωθεί σε άλλους κινητήρες της εταιρείας μας»! Τα συμπεράσματα δικά σας.
Money talks!
O Μοντετζέμολο θα λάβει αποζημίωση που αγγίζει, σύμφωνα με πληροφορίες, τα 27 εκατ. ευρώ. Η FCA θα του καταβάλει άμεσα το ποσό των 13,3 εκατ. ευρώ, ενώ τα υπόλοιπα 13,7 εκατ. (ποσό που αντιστοιχεί στις ετήσιες απολαβές του επί πέντε!) θα πληρωθούν σε... δόσεις μέσα στα επόμενα χρόνια, υπό την προϋπόθεση να μην αναλάβει κανενός είδους δραστηριότητα που να έρχεται σε έμμεση ή άμεση σύγκρουση με τα συμφέροντα του Ομίλου έως και το Μάρτιο του 2017. Η αποζημίωση του Μοντετζέμολο, ο οποίος φημολογείται ότι θα αναλάβει το πηδάλιο της Alitalia, της εγχώριας αεροπορικής εταιρείας, είναι η τέταρτη μεγαλύτερη ανάμεσα σε εκείνες που έχουν λάβει κορυφαία διευθυντικά στελέχη ιταλικών εταιρειών που είναι εισηγμένες στο χρηματιστήριο.
Η Ferrari σε αριθμούς το πρώτο 6μηνο του 2014
Η καλύτερη αγορά για τη Ferrari είναι ασφαλώς εκείνη των ΗΠΑ, η οποία αντιπροσωπεύει για το πρώτο εξάμηνο της τρέχουσας χρονιάς κάτι λιγότερο από το ένα τρίτο της συνολικής παραγωγής της (1.062 οχήματα επί συνόλου 3.631), σημειώνοντας αύξηση σε σχέση με την αντίστοιχη περίοδο του 2013 κατά 13%.
Έσοδα: 1,35 δισ. ευρώ (+14,5%)
Εμπορικό κέρδος: 185 εκατ. ευρώ (+5,2%)
Καθαρά κέρδη: 127,6 εκατ. ευρώ (+9,8%)
Συνολική παραγωγή: 3.631 μονάδες (-3,6%)
«Για να εξαλείψουμε κάθε αμφιβολία, για μένα η Ferrari γεννήθηκε Ιταλίδα και θα πεθάνει Ιταλίδα. Δεν υπάρχει περίπτωση να μεταφερθεί ή να κατασκευαστεί εκτός Ιταλίας.»
Σέρτζιο Μαρκιόνε